สวัสดีครับมาเล่าประสบการณ์ความรักของผมเอง555 เคยไหมแอบรักใครคนหนึ่งโดยไม่สารภาพรักไม่ได้บอกว่าชอบเขาเพียงแค่คอยอยู่ข้างๆเขามาตลอดแค่นั้น
เริ่มเลยละกันทั้งชีวิตผมเคยรักผู้หญิงเพียงแค่สองคน(ไม่รวมแม่นะ)คนแรกเจอตอนประถม เคยชอบเขาอยู่สองสามปี (ป.2-ป.4) หลังจากนั้นเธอดันย้ายโรงเรียนไปซะก่อน วันนั้นแอบร้องไห้ก่อนนอนด้วย555 คิดว่าคงไม่ได้เจออีกแล้ว หลังจากผ่านไปปีเดียวก็พอทำใจได้ ที่นี้มาถึงคนสอง(คนหนึ่งเล่าน้อยหน่อยเพราะไม่เกี่ยวกับเรื่องหลักเท่าไร55) เธอคนนี้ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปตลอดกาลผมเจอครั้งแรกตอนอยู่ ม.1 ตอนนั้นย้ายเข้าโรงเรียนใหม่เพื่อนเก่าหายหมดแต่เจอเพื่อนใหม่เยอะมาก หนึ่งในนั้นคือเธอคนนี้แหละ เธออยู่ห้องเรียนเดียวกับผม ในห้องมีผู้หญิงสวยหลายคนแต่สำหรับผมเธอสวยที่สุดแล้ว😆😆 ยอมรับตรงๆเลยว่าแอบชอบเธอครั้งแรกเพราะความสวยนั่นแหละ มีคุยกับเธอบ้าง(ยุคนั้นผมยังไม่เล่นเฟสส่วนใหญ่คุยต่อหน้า) มีแอบซื้อขนมมาให้เธอบ้าง ผมทำเป็นว่าซื้อขนมเกินมาแล้วเอาไปให้เธอไป ครั้งแรกยังเนียนอยู่แต่ผมทำไปหลายครั้งนี่แหละ555 เธอคงเริ่มสงสัยเลยถามว่าแอบชอบหรือไงซึ่งตอนนั้นผมก็ปฏิเสธไป เป็นนิสัยของผมเอง ที่โรงเรียนเก่าของผมถ้ารู้ว่าใครแอบชอบใครจะถูกล้อบ่อยมาก ตอนนั้นยอมรับเลยว่ากลัวโดนล้อเลยปฏิเสธตลอดว่าแอบชอบเธอ ที่นี้ด้วยความที่ไม่ใส่เต็มร้อยหรือเพราะอะไรไม่รู่เธอดันไปมีแฟนซะงั้น🥲🥲 ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกเสียใจเท่าไรไม่ได้แอบบร้องไห้เหมือนผู้หญิงคนแรกเลยนะไม่รู้ทำไมเหมือนกัน พอเห็นเธอมีแฟนผมก็กลับไปทำตัวปกติเป็นเพื่อนกับเธอเหมือนเดิม ตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายังรักเธออยู่ไหม ที่นี้มาถึงจุดเปลี่ยนตอนขึ้นมอปลายเธอได้เลิกกับแฟนของเธอแล้ว พอขึ้นมอปลายจะมีนักเรียนเก่าไปใหม่มากลุ่มเพื่อนที่เคยมีอยู่ก็เปลี่ยนไปด้วย และใช่ครับเธอคนนั้นมาอยู่คนเดียวกับผมไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเพราะอะไร555 ในกลุ่มผมมีสามคนเป็นชายสามหญิงสามตอนม.4 เราไปไหนด้วยกันบ่อยในกลุ่มเลยสนิทกันมาก ตอนนั้นด้วยความที่ไม่รู้ว่าเรายังรักเธออยู่ไหมหรือด้วยความที่ไม่อยากให้กลุ่มแตกเลยปฏิบัติตัวเหมือนเพื่อนปกติ แต่พอขึ้นมอห้าด้วยความที่อยู่ห้องคิงเลยมีงานแข่งวิชาการบ่อยๆ ซึ่งผมมักได้คู่กับเธอประจำ(เราเองก็ฉลาดพอตัวเหมือนกัน😏😏) ที่นี้แหละพอได้อยู่ด้วยกันสองคนบ่อยๆได้รู้จักเธอมากขึ้นตอนนั้นรู้แล้วว่าเรายังคงรักเธออยู่ แต่ผมก็คงยังไม่กล้าทำอะไรกลัวสารภาพออกไปแล้วความสัมพันธ์ที่สร้างมาจะหายไปหมด เลยยอมเป็นเฟรนโซนอยู่อย่างงั้น ตอนนั้นเวลาได้อยู่กับเธอรู้สึกสบายใจมากได้เฝ้าดูเธอได้ช่วยเหลือเธอ เธอเป็นเดียวเลยมั้งที่ผมยอมขนาดนี้ เวลาเธอไปคุยกับผู้ชายคนอื่นอย่างสนิทสนมรู้สึกโกรธเธอมาก ผมงอนเธอไปเลยไม่ตอบไม่พูดอะไรกับเธอ เธอคงงงว่าผมเป็นอะไรจนสุดท้ายผมหายงอนไปเอง555 สุดท้ายด้วยความที่ไม่กล้านี้แหละเลยเป็นเฟรนโซนอยู่อย่างงั้น จนจบมัธยม พอไปมหาลัยไม่รู้เพราะอะไรอีกเธอมาเรียนที่เดียวกับอีกผมซะงั้น(โชคชะตาแล้วซิงี้55) ตอนนั้นอยู่ปีหนึ่งเธอยังไม่มีเพื่อนเลยมักจะไปไหนมาไหนกับผมตลอด กินข้าวด้วยกันไปเที่ยวด้วยกัน เธอมักจะไปกับผมเสมอ คุยปรึกษาทั้งเรียนเรียนทั้งเรื่องชีวิตเธอก็มักจะคุยกับผม ผมก็เป็นคนปรึกษาที่ดีบอกแต่สิ่งดีๆให้เธอตลอด ตอนนั้นความสัมพันธ์เหมือนไปได้ดีก็จริงแต่ไม่อะไรมากกว่านั้นเลยเหมือนมีเส้นกั้นอยู่ตลอดความสัมพันธ์ยังคงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไม่มีอะไรเกินเลย ตอนนั้นคิดแล้วว่าเธอคงคิดกับผมแค่เพื่อนเท่านั้นด้วยอะไรหลายอย่างมันบอกมาแบบนั้น พอขึ้นปีสองโควิดระบาดหนักทำให้ไม่ได้เจอหน้ากันหนึ่งปีเต็มๆ พอขึ้นปีสามเธอก็มีแฟนไปซะแล้ว😔😔 เป็นผู้ชายที่จีบเธอมาตั้งแต่มอหก คุยกันสักแปปเลิกแล้วคุยใหม่วนอยู่อย่างงี้ เรื่องนี้เธอเคยมาปรึกษาผมเรื่องผู้ชายคนนี้หลายครั้งทุกครั้งก็แนะนำในมุมผู้ชายให้ฟังและให้คำปรึกษาดีๆไป ทั้งที่ในใจอยากให้เลิกกันใจจะขาด แต่พอเธอมีแฟนด้วยความที่แฟนเธออยู่คนละที่กับเธอ ทำให้เธอยังคงไปไหนมาไหนกับผมอยู่ เธอมักจะทะเลาะกับแฟนและมาปรึกษาผมหลายครั้ง ทุกครั้งผมก็แนะนำไปแต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่ผมให้เธอเลิกกับเขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน จนสุดท้ายผมได้ไปฝึกงาน 6 เดือนยุ่งเรื่องเรียนอีก ทำให้ไม่ได้เจอเธอไปเกือบปีตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองทำใจได้แล้วคงไม่ได้รู้สึกรักเธออีกแล้ว แต่พอตัวเองจะหารักใหม่ไม่รู้ทำไมมันไม่ได้รู้สึกรักใครเลย ต่อให้เจอคนสวยแค่ไหนก็รู้สึกแค่ว่าสวยไม่ได้รู้สึกรัก ทั้งที่เมื่อถ้าเจอคนถูกสเปคมีแอบชอบบ้างแล้ว ทีงี้พอขึ้นปีสี่ผมก็ได้เจอเธออีกครั้ง ไอความรู้สึกรักแม่งกลับมาอีกแล้ว5555 สุดท้ายก็เข้าลูปเดิมเป็นที่ปรึกษาให้เธอตลอดจนจะจบมหาลัย ตอนนั้นคิดแล้วว่าผมคงไปทำงานที่อื่นเธอก็คงเหมือนกันรู้แล้วว่าคงไม่ได้เจอเธออีกแล้ว ช่วงสุดท้ายก่อนจบมีการมานั่งพูดคุยกัน(ชวนเพื่อนคนอื่นมาด้วยแต่ไม่มีใครว่างเลยมากันสองคน) ตอนนั้นจำได้ว่าคุยกับเธอไปสามสี่ชั่วโมงเลยมั้งพูดคุยกันทุกเรื่องเรื่องในอดีตและอนาคต เหมือนเธอจะวางแผนกับแฟนเธอไว้แล้ว พอเห็นเธอบอกอย่างงั้นผมเลยเก็บความในใจของผมไว้ดีกว่า มีการพูดคุยเกี่ยวกับเพื่อนในกลุ่มตอนมอปลายผมเลยแอบถามว่าถ้าตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มบอกชอบเธอจะตกลงไหม เธอก็บอกตามตรงว่าเธอไม่เคยคิดจะมีแฟนในกลุ่มเพื่อนตัวเองเลย (ตอนนั้นคงคิดถูกจริงๆที่ไม่บอกไป) เราพูดคุยเรื่องต่างไปกันเยอะมากและสุดท้ายเราก็จากกัน ไม่รู้เธอคิดกับผมยังไงเธออาจคิดว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีหรืออาจจะรู้อยู่แล้วว่าผมแอบชอบเธอเรื่องนี้ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน หลังจากจบไปเราก็แยกย้ายกันทำงานอยู่คนละจังหวัดเลย แทบจะไม่ได้คุยกันอีกเลย มีตอบสตอรี่กันบ้าง หลังจากวันที่แอบชอบเธอผ่านมาแล้วสิบสองปี เธอยังคบกับแฟนเธออยู่ชีวิตเธอดูมีความสุขดี ส่วนผมก็ใช้ชีวิตของผมไปตอนนี้รู้สึกว่าทำใจได้แล้วนะ ดูสตอรี่เธอผมก็ไม่ได้มีความรู้สึกรักเธออีกแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันตอนนี้ผมไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีความรู้สึกรักผู้หญิงคนไหนเลย
คุณเคยรักใครคนหนึ่งนานแค่ไหน
เริ่มเลยละกันทั้งชีวิตผมเคยรักผู้หญิงเพียงแค่สองคน(ไม่รวมแม่นะ)คนแรกเจอตอนประถม เคยชอบเขาอยู่สองสามปี (ป.2-ป.4) หลังจากนั้นเธอดันย้ายโรงเรียนไปซะก่อน วันนั้นแอบร้องไห้ก่อนนอนด้วย555 คิดว่าคงไม่ได้เจออีกแล้ว หลังจากผ่านไปปีเดียวก็พอทำใจได้ ที่นี้มาถึงคนสอง(คนหนึ่งเล่าน้อยหน่อยเพราะไม่เกี่ยวกับเรื่องหลักเท่าไร55) เธอคนนี้ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปตลอดกาลผมเจอครั้งแรกตอนอยู่ ม.1 ตอนนั้นย้ายเข้าโรงเรียนใหม่เพื่อนเก่าหายหมดแต่เจอเพื่อนใหม่เยอะมาก หนึ่งในนั้นคือเธอคนนี้แหละ เธออยู่ห้องเรียนเดียวกับผม ในห้องมีผู้หญิงสวยหลายคนแต่สำหรับผมเธอสวยที่สุดแล้ว😆😆 ยอมรับตรงๆเลยว่าแอบชอบเธอครั้งแรกเพราะความสวยนั่นแหละ มีคุยกับเธอบ้าง(ยุคนั้นผมยังไม่เล่นเฟสส่วนใหญ่คุยต่อหน้า) มีแอบซื้อขนมมาให้เธอบ้าง ผมทำเป็นว่าซื้อขนมเกินมาแล้วเอาไปให้เธอไป ครั้งแรกยังเนียนอยู่แต่ผมทำไปหลายครั้งนี่แหละ555 เธอคงเริ่มสงสัยเลยถามว่าแอบชอบหรือไงซึ่งตอนนั้นผมก็ปฏิเสธไป เป็นนิสัยของผมเอง ที่โรงเรียนเก่าของผมถ้ารู้ว่าใครแอบชอบใครจะถูกล้อบ่อยมาก ตอนนั้นยอมรับเลยว่ากลัวโดนล้อเลยปฏิเสธตลอดว่าแอบชอบเธอ ที่นี้ด้วยความที่ไม่ใส่เต็มร้อยหรือเพราะอะไรไม่รู่เธอดันไปมีแฟนซะงั้น🥲🥲 ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกเสียใจเท่าไรไม่ได้แอบบร้องไห้เหมือนผู้หญิงคนแรกเลยนะไม่รู้ทำไมเหมือนกัน พอเห็นเธอมีแฟนผมก็กลับไปทำตัวปกติเป็นเพื่อนกับเธอเหมือนเดิม ตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายังรักเธออยู่ไหม ที่นี้มาถึงจุดเปลี่ยนตอนขึ้นมอปลายเธอได้เลิกกับแฟนของเธอแล้ว พอขึ้นมอปลายจะมีนักเรียนเก่าไปใหม่มากลุ่มเพื่อนที่เคยมีอยู่ก็เปลี่ยนไปด้วย และใช่ครับเธอคนนั้นมาอยู่คนเดียวกับผมไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเพราะอะไร555 ในกลุ่มผมมีสามคนเป็นชายสามหญิงสามตอนม.4 เราไปไหนด้วยกันบ่อยในกลุ่มเลยสนิทกันมาก ตอนนั้นด้วยความที่ไม่รู้ว่าเรายังรักเธออยู่ไหมหรือด้วยความที่ไม่อยากให้กลุ่มแตกเลยปฏิบัติตัวเหมือนเพื่อนปกติ แต่พอขึ้นมอห้าด้วยความที่อยู่ห้องคิงเลยมีงานแข่งวิชาการบ่อยๆ ซึ่งผมมักได้คู่กับเธอประจำ(เราเองก็ฉลาดพอตัวเหมือนกัน😏😏) ที่นี้แหละพอได้อยู่ด้วยกันสองคนบ่อยๆได้รู้จักเธอมากขึ้นตอนนั้นรู้แล้วว่าเรายังคงรักเธออยู่ แต่ผมก็คงยังไม่กล้าทำอะไรกลัวสารภาพออกไปแล้วความสัมพันธ์ที่สร้างมาจะหายไปหมด เลยยอมเป็นเฟรนโซนอยู่อย่างงั้น ตอนนั้นเวลาได้อยู่กับเธอรู้สึกสบายใจมากได้เฝ้าดูเธอได้ช่วยเหลือเธอ เธอเป็นเดียวเลยมั้งที่ผมยอมขนาดนี้ เวลาเธอไปคุยกับผู้ชายคนอื่นอย่างสนิทสนมรู้สึกโกรธเธอมาก ผมงอนเธอไปเลยไม่ตอบไม่พูดอะไรกับเธอ เธอคงงงว่าผมเป็นอะไรจนสุดท้ายผมหายงอนไปเอง555 สุดท้ายด้วยความที่ไม่กล้านี้แหละเลยเป็นเฟรนโซนอยู่อย่างงั้น จนจบมัธยม พอไปมหาลัยไม่รู้เพราะอะไรอีกเธอมาเรียนที่เดียวกับอีกผมซะงั้น(โชคชะตาแล้วซิงี้55) ตอนนั้นอยู่ปีหนึ่งเธอยังไม่มีเพื่อนเลยมักจะไปไหนมาไหนกับผมตลอด กินข้าวด้วยกันไปเที่ยวด้วยกัน เธอมักจะไปกับผมเสมอ คุยปรึกษาทั้งเรียนเรียนทั้งเรื่องชีวิตเธอก็มักจะคุยกับผม ผมก็เป็นคนปรึกษาที่ดีบอกแต่สิ่งดีๆให้เธอตลอด ตอนนั้นความสัมพันธ์เหมือนไปได้ดีก็จริงแต่ไม่อะไรมากกว่านั้นเลยเหมือนมีเส้นกั้นอยู่ตลอดความสัมพันธ์ยังคงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไม่มีอะไรเกินเลย ตอนนั้นคิดแล้วว่าเธอคงคิดกับผมแค่เพื่อนเท่านั้นด้วยอะไรหลายอย่างมันบอกมาแบบนั้น พอขึ้นปีสองโควิดระบาดหนักทำให้ไม่ได้เจอหน้ากันหนึ่งปีเต็มๆ พอขึ้นปีสามเธอก็มีแฟนไปซะแล้ว😔😔 เป็นผู้ชายที่จีบเธอมาตั้งแต่มอหก คุยกันสักแปปเลิกแล้วคุยใหม่วนอยู่อย่างงี้ เรื่องนี้เธอเคยมาปรึกษาผมเรื่องผู้ชายคนนี้หลายครั้งทุกครั้งก็แนะนำในมุมผู้ชายให้ฟังและให้คำปรึกษาดีๆไป ทั้งที่ในใจอยากให้เลิกกันใจจะขาด แต่พอเธอมีแฟนด้วยความที่แฟนเธออยู่คนละที่กับเธอ ทำให้เธอยังคงไปไหนมาไหนกับผมอยู่ เธอมักจะทะเลาะกับแฟนและมาปรึกษาผมหลายครั้ง ทุกครั้งผมก็แนะนำไปแต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่ผมให้เธอเลิกกับเขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน จนสุดท้ายผมได้ไปฝึกงาน 6 เดือนยุ่งเรื่องเรียนอีก ทำให้ไม่ได้เจอเธอไปเกือบปีตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองทำใจได้แล้วคงไม่ได้รู้สึกรักเธออีกแล้ว แต่พอตัวเองจะหารักใหม่ไม่รู้ทำไมมันไม่ได้รู้สึกรักใครเลย ต่อให้เจอคนสวยแค่ไหนก็รู้สึกแค่ว่าสวยไม่ได้รู้สึกรัก ทั้งที่เมื่อถ้าเจอคนถูกสเปคมีแอบชอบบ้างแล้ว ทีงี้พอขึ้นปีสี่ผมก็ได้เจอเธออีกครั้ง ไอความรู้สึกรักแม่งกลับมาอีกแล้ว5555 สุดท้ายก็เข้าลูปเดิมเป็นที่ปรึกษาให้เธอตลอดจนจะจบมหาลัย ตอนนั้นคิดแล้วว่าผมคงไปทำงานที่อื่นเธอก็คงเหมือนกันรู้แล้วว่าคงไม่ได้เจอเธออีกแล้ว ช่วงสุดท้ายก่อนจบมีการมานั่งพูดคุยกัน(ชวนเพื่อนคนอื่นมาด้วยแต่ไม่มีใครว่างเลยมากันสองคน) ตอนนั้นจำได้ว่าคุยกับเธอไปสามสี่ชั่วโมงเลยมั้งพูดคุยกันทุกเรื่องเรื่องในอดีตและอนาคต เหมือนเธอจะวางแผนกับแฟนเธอไว้แล้ว พอเห็นเธอบอกอย่างงั้นผมเลยเก็บความในใจของผมไว้ดีกว่า มีการพูดคุยเกี่ยวกับเพื่อนในกลุ่มตอนมอปลายผมเลยแอบถามว่าถ้าตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มบอกชอบเธอจะตกลงไหม เธอก็บอกตามตรงว่าเธอไม่เคยคิดจะมีแฟนในกลุ่มเพื่อนตัวเองเลย (ตอนนั้นคงคิดถูกจริงๆที่ไม่บอกไป) เราพูดคุยเรื่องต่างไปกันเยอะมากและสุดท้ายเราก็จากกัน ไม่รู้เธอคิดกับผมยังไงเธออาจคิดว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีหรืออาจจะรู้อยู่แล้วว่าผมแอบชอบเธอเรื่องนี้ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน หลังจากจบไปเราก็แยกย้ายกันทำงานอยู่คนละจังหวัดเลย แทบจะไม่ได้คุยกันอีกเลย มีตอบสตอรี่กันบ้าง หลังจากวันที่แอบชอบเธอผ่านมาแล้วสิบสองปี เธอยังคบกับแฟนเธออยู่ชีวิตเธอดูมีความสุขดี ส่วนผมก็ใช้ชีวิตของผมไปตอนนี้รู้สึกว่าทำใจได้แล้วนะ ดูสตอรี่เธอผมก็ไม่ได้มีความรู้สึกรักเธออีกแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันตอนนี้ผมไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีความรู้สึกรักผู้หญิงคนไหนเลย